İç Kulak Dinamiklerinin Elektrofizyolojik Değerlendirilmesi: Otoakustik Emisyon (OAE)

• Otoakustik Emisyon (OAE) testi, invaziv olmayan bir yöntem olup genellikle sedasyon gerektirmez.

• Hastanın genel durumundan bağımsız olup çevresel faktörlerden etkilenmez ve çocuklar ile mental geriliği olan hastalar için de rahatlıkla uygulanabilir.

• OAE, objektif ve spesifik bir test yöntemi olarak yüksek güvenilirliğe sahiptir ve dış tüylü hücre işlevi hakkında bilgi verir.

• Ayrıca test süresi kısa olduğu için geniş hasta gruplarının taranmasında kullanışlıdır.

OAE'nin Keşfi ve Gelişimi

1948'lerde Thomas Gold, işitme sisteminde hem işitsel duyarlılığı hem de frekans seçiciliğini sağlamak için kokleada biyolojik bir amplifikatör olması gerektiğini savunmuştur.

Gold’un bu fikirleri o dönem işitme araştırmacıları tarafından dikkate alınmamış olsa da, 1977 yılında David T. Kemp, kendi kulak kanalına yerleştirdiği bir mikrofonla yaptığı deneylerde otoakustik emisyonları keşfetmiştir.

Kemp, kulak kanalına klik uyaran vererek bu uyaranlara verilen yanıtları incelemiş ve kulaktan geri dönen düşük şiddetli sesleri kaydetmeyi başarmıştır. 1978'de Kemp'in bulguları bilim dünyasına sunulmuş ve başlangıçta şüpheyle karşılanmış olsa da daha sonra kokleanın işlevlerini anlamada önemli bir adım olarak kabul edilmiştir.

1980'lerde Brownell, dış tüylü hücrelerin elektromotil yanıtlarını göstermiş ve otoakustik emisyonların kaynağının bu hücreler olduğunu kanıtlamıştır. 2000'li yıllarda ise Prestin adlı motor proteinin keşfi, dış tüylü hücrelerin motil yanıtlarının OAE'lerin kaynağı olduğunu desteklemiştir.

OAE Tipleri ve Sınıflandırılması

1-) Spontan Otoakustik Emisyonlar (SOAEs): SOAEs, herhangi bir uyaran yokluğunda kaydedilen düşük düzeydeki tonal sinyallerdir. Yenidoğanlar ve infantlarda yetişkinlere göre daha yaygın olarak görülür. Kadınlarda ve sağ kulakta daha sık saptanır.

2-) Uyarılmış Otoakustik Emisyonlar (EOAEs): EOAEs, uyaran varlığında kaydedilen emisyonlardır. İki ana kategoriye ayrılır:

• Transient Evoked OAEs (TEOAEs): Kısa süreli klik uyaranlarla kaydedilir. TEOAEs, işitme eşiği 35-40 dB HL'den yüksek olduğunda genellikle mevcut değildir.

• Distortion Product OAEs (DPOAEs): Kokleayı aynı anda iki saf ton ile uyararak kaydedilir. En belirgin emisyon, 2f1-f2 frekansında ortaya çıkar.

SOAE Karakteristikleri: SOAEs, sağlıklı kulakların %72'sinde bulunur ve yüksek işitme duyarlılığı ile ilişkilidir. Ancak klinik kullanımı sınırlıdır.

TEOAE Karakteristikleri: TEOAEs, normal işiten bireylerde %100 oranında elde edilir. Kadınlarda ve sağ kulakta amplitüdleri daha yüksektir. TEOAE'ler genellikle işitme kaybının türü ve derecesi hakkında bilgi verir.

OAE'nin Klinik Uygulamaları

• OAE testleri, işitme kaybı tanısında ve koklear fonksiyonların değerlendirilmesinde önemli bir rol oynar.

• Ototoksik ilaç kullananlarda ve gürültüye maruz kalanlarda OAE sinyalleri alınmaz. Bu durum, OAE'nin koklea sağlamlığı ile yakından ilişkili olduğunu gösterir.

Test Prosedürleri ve Ekipman

OAE ölçümleri için minyatür hoparlör, mikrofon, amplifikatör, stimulus jeneratörü ve bilgisayar gereklidir. Kulak kanalına yerleştirilen prob, uyaran ve yanıtların kaydedilmesini sağlar. OAE testlerinde probun doğru yerleştirilmesi ve dış ortam gürültüsünden korunması önemlidir.

OAE'nin Önemi ve Geleceği

OAE'ler, koklear fonksiyonları objektif ve noninvaziv olarak değerlendirme imkanı sağlar. Gelecekte daha fazla araştırma ve gelişmelerle OAE testlerinin klinik kullanımı ve önemi daha da artacaktır.